Week 11 en 12 en thuiskomst

De laatste weken in Suriname waren waarschijnlijk de meest stressvolle qua huiswerk. Door het lekkere weer en het ontspannen leven had ik, achteraf gezien, meer huiswerk voor het einde bewaard. De datum dat we weer naar huis moesten en al onze verslagen moesten inleveren, kwam al snel dichterbij. Ik ben 4 dagen (bijna) non stop achter de laptop gaan zitten. Met hier en daar een pauze om naar het zwembad te gaan en nog even extra van de zon te genieten. Op de donderdag avond wilde ik heel graag meeturnen met de andere turnvereniging in Suriname (er zijn er in totaal 2). Ik had al meerdere malen een poging gedaan om er heen te gaan maar er kwam altijd wel iets tussen. Nu ging ik er met een route omschrijving van de trainer van TYG er heen. De omschrijving was: achter de bibliotheek in Paramaribo (je heb er maar 1 dus dat scheelde al dacht ik) en je ziet de gymzaal zo staan... Nou niet dus. Na 3 rondjes om de bieb te hebben gelopen, in het donker, in mijn eentje vond ik het wel genoeg. Wel kwam ik een locatie tegen waar Go Shapo gegeven werd. Dit is een soort zumba, latin en cardio oefeningen in 1. In die les wilde ik als enige bakra natuurlijk niet achter blijven en heb alles gegeven, wat de trainer wel kon waarderen. Heel gaaf om een keer te doen. Vervolgens ben ik naar het resort gegaan waar de ouders van Marjolein verbleven. Daar hebben we samen gegeten en in het bubbelbad gelegen. Heerlijk om weer even te ontspannen na 4 drukke dagen. De volgende dag gingen we met bijna de hele groep op trip naar Apiapaati. Dit is een eiland wat omgeven is door stroomversnellingen. Eerst een autorit van 3 uur, vervolgens met de boot, ook weer 4 uur. Eenmaal daar konden we echt Nederlands eten, frikadellen en patat! Vervolgens waren we uitgenodigd voor een rouwceremonie in een van de dorpen. Dit ging heel anders dan in Nederland. Hier maakten ze met het hele dorp muziek en gingen ze dansen. De overledene was echter al 3 maanden boven de grond. Door speciale kruiden/ balseming kon het lichaam zo lang "goed" blijven. Zo lang boven de grond blijven gebeurt alleen bij belangrijke mensen. Deze status kan je opbouwen door te trouwen, kinderen te krijgen en een belangrijke functie in het dorp hebben. Wel een beetje luguber dat wij vlak naast het lichaam aan het dansen waren. De volgende dagen zijn we door andere dorpjes heen gelopen waarbij er een apart huis was voor als de vrouwen ongesteld zijn en de mannen en vrouwen een aparte ingang hebben om het drop binnen te komen. Snachts waren er zoveel sterren die je kon zien dat je op de warme rotsen ging liggen en alleen maar kijken en genieten van de lucht. We hebben vervolgens de ananasberg beklommen, geen ananas gezien of gegeten want alles was al door andere toeristen leeg gevreten;). We mochten later achter de boot hangen op een opblaasband. Als een soort speedboot gingen we over het water heen en allemaal trucjes uitvoeren. We gingen op elkaar zitten, staan, van plek verwisselen of elkaar er af proberen te duwen. We zijn nog in een grote stroomversnelling gesprongen en hebben op de laatste dag nog kaaimannen gespot. Dit was een van de gaafste trips die ik heb gedaan omdat er zoveel afwisseling was.
Op 21 januari had ik alweer mijn laatste trip naar Commewijne en Bakkie dorp (Reynsdorp). We stapten de bus in en we dachten echt dat we met de Zonnebloem mee waren. Allemaal grijze duiven, maar achteraf heel erg gezellig aangezeten. We hebben daar plantages bekeken (de restanten), een museum en een tuin waarin allerlei geneeskrachtige planten en bomen staan. We hebben weer echt Surinaams gegeten en een glaasje kruiden ijsthee gedronken. Hierbij kwamen we in contact met een Nederlandse jongen van onze leeftijd. We hadden hem uitgenodigd om onze laatste avond Havana mee te vieren aangezien hij nog niet was uitgegaan in Suriname (!). Vervolgens gingen we met de boten naar zee toe. Het water zag er niet schoon uit om er in te gaan zwemmen maar het was leuk om het even te zien. Vervolgens maakten we een tussenstop in de jungle om een paar oude tandwielen te bekijken. Allemaal leuk en aardig maar zodra je met de boot stopte, kwamen alle vliegen op je af. Vervolgens heeft de hele groep tijdens de uitleg alleen maar vliegen doodgeslagen. Vooral op mij kwamen ze af, soms zaten er wel 15 op mijn broek alleen al! De laatste avond Havana was weer geweldig en ik zal deze uitgaansplek zeker missen. wat een gezelligheid! Als afsluiter hebben we met alle studiegenoten een MRSA test gedaan om alvast de zekerheid te hebben dat we weer stage mogen lopen in Nederland. Het zou zonde zijn als je een week niet kan stage lopen omdat je op de uitslag moet wachten :D. De volgende dagen heb ik vooral de laatste puntjes op de i gezet en nog even van het nachtleven genoten, in het casino een gokje gewaagd uit eten bij de lekkerste restaurants. Op de zaterdag mocht ik een korte jurycursus geven aan de trainers en vrijwilligers van TYG. Dit waren ongeveer 15 mensen waarbij we turnsters gingen filmen en dan terug gingen kijken. Wat voor onderdeel wordt er geturnd en wat gaat er goed/ fout. Doordat ik tijdens de wedstrijden merkte dat niet iedereen evenveel van turnen weet, heb ik de uitleg heel globaal genomen. Uiteindelijk duurde het 3,5 uur en hebben we daarna bami als lunch gehad. Normaal heb je ongeveer 6 tot 8 avonden in de week nodig om zo te kunnen jureren maar ik heb zoveel mogelijk informatie binnen die tijd gestopt. Daarna nog snel even met Marjolein (ingeolied met zonnebloem olie) in de zon liggen om net nog even iets bruiner te worden. De dagen erna waren erg wisselend. Aan de ene kant baalde ik dat we weer naar huis moesten en dat het avontuur helemaal voorbij zou zijn. Aan de andere kant wilde ik ook wel weer naar huis en weer verder gaan met het laatste blok om af te studeren. Op de dag van vertrek werd ik zingend wakker en schraapte mijn spullen (al huppelend door het huis heen) bij elkaar. Mijn huisgenoten en medestudenten hadden dit niet zo erg ;). In de taxi naar het vliegveld heb ik de hele tijd naar buiten gekeken om nog 1 keer de omgeving en de mensen in mij op te nemen en vervolgens echt weer naar huis te gaan. Terugkijkend op mijn buitenlandse stage weet ik dat ik deze ervaring voor geen goud had willen missen. Wat heb ik veel meegemaakt en vooral veel genoten van een andere cultuur. Suriname, ik ga je missen en zal nog regelmatig terugdenken aan mijn tijd daar.